“We hebben de oude Transalp gepakt en die met Tabasco en hete pepers flink wat pittiger gemaakt”, zegt Honda Europe woordvoerder Paul Nowers tijdens de presentatie van de XL750 Transalp, en nog voordat in het bergachtige achterland van de Algarve de regen plaats heeft gemaakt voor een stralende zon ben ik overtuigd dat daar geen woord van gelogen is…
Het bleef na het verdwijnen van de laatste Transalp bijna tien jaar stil, totdat vorig jaar het nieuws uitlekte dat Honda de naam XL750 Transalp wereldwijd had vastgelegd, wat het vermoeden dat al enkele jaren de ronde deed bevestigde dat in het diepste geheim aan een kleinere versie van de zeer succesvolle Africa Twin werd gewerkt. Op de EICMA in Milaan werd de nieuwe XL750 Transalp officieel onthuld.
Vierde generatie
Dat Honda de Transalp een nieuw leven in heeft geblazen is absoluut een logische stap. Kijk naar het succes van de CB500X en de CRF1100L Africa Twin en je vraagt je af waarom Honda dit niet veel eerder heeft gedaan. Het avontuurlijke segment heeft sinds de allereerste Transalp een enorme vlucht genomen (en dan met name het laatste decennium) en de CB en CRF stonden mijlenver uit elkaar, dat er nog alle ruimte was voor een derde model om dat gat tussen die twee mooi op te vullen.
Strikt genomen zou je kunnen stellen dat dat gat al door de NC750X werd gevuld, ook alweer zo’n kaskraker, maar dat gaat ons toch echt een stap te ver. De NC750X heeft weliswaar de looks van een Allroad, maar het DNA van een straatmotor pur sang, gericht op de forens die ‘m ook in het weekend nog wel eens wil uitlaten. Nee, er was nog alle ruimte in dat middensegment voor een model dat klanten met meer avontuurlijke aspiraties aan zou spreken.
Laat die avontuurlijke aspiraties nou precies zijn wat Honda in z’n achterhoofd heeft gehad toen het nieuwe XL750 Transalp project werd opgestart. Geïnspireerd door de allereerste Transalp, qua looks en functionaliteit, met als eindresultaat een motor die net zo geschikt is om offroad te gaan als het eerste model, maar dan op alle vlakken beter. Onroad en offroad. “We hebben goed gekeken naar wat de eerste Transalp tot zo’n enorm succes heeft gemaakt en wilden de juiste balans vinden tussen stadse wendbaarheid, onroad touring comfort op lange afstand en geschiktheid voor offroad gebruik”, zegt Paul Nowers. “Je zou kunnen zeggen dat we de oude Transalp hebben gepakt en die met Tabasco en hete pepers flink wat pittiger hebben gemaakt.”
Aandrijving
Te beginnen met de aandrijving. Kloppend hart van de Transalp is de nieuwe 755cc paralleltwin met 270° krukas die z’n cilinderinhoud uit een boring x slag van 87 x 63,5 mm heeft gehaald. Honda claimt een topvermogen van 67,5 kW (92 pk) bij 9.500 tpm (opmerkelijk genoeg vermeldt Honda als enige fabrikant al een tijdje alleen het vermogen in kW, en moeten we zelf uitrekenen hoeveel Pk dat is) en een maximum koppel van 75 Nm bij 7.250 tpm, maar voegt daar tegelijkertijd aan toe dat het blok ook over een berg aan koppel in de toerenkelder en het middengebied moet beschikken, maar daarover straks meer.
Wat elektronica betreft heeft Honda de Transalp van maar liefst 5 rijmodi voorzien, met daarin 4 levels van Engine Power, 3 levels Engine Brake, 5 levels van tractiecontrole (Honda Selectable Torque Control) met geïntegreerde wheeliecontrole en 2 levels van ABS. Voor wie dat niet genoeg is kan de tractiecontrole evenals het ABS op het achterwiel worden uitgeschakeld. Wat rijmodi betreft geeft Honda je de keuze uit Sport, Standard, Rain, Gravel en User, waarbij in Sport de maximale performance wordt gegeven, in Rain alles het snelst ingrijpt, terwijl de Gravel modus voor offroad gebruik is bedoeld. Voor wie de pre-set rijmodi geen uitkomst biedt, is er de vijfde User rijmodus, waar alles onafhankelijk van elkaar kan worden ingesteld.
Het kiezen van de rijmodus of het instellen van de User mode gaat kinderlijk eenvoudig via de bediening links op het stuur, die veel minder knoppen heeft dan de Africa Twin en daardoor veel gemakkelijker te bedienen is. De gekozen settings zijn zeer goed af te lezen in het 5” TFT-kleurendisplay, dat ook nog eens in 4 verschillende lay-outs in te stellen is, waardoor er altijd wel een lay-out is die naar je goesting is. Toerenteller, snelheidsmeter en versnellingsindicator zijn prominent in beeld, maar ook de tripmeters en informatie van de boordcomputer (gebruik/gemiddeld gebruik/gemiddelde snelheid, enz.) is zeer goed af te lezen.
Portugees heuvellandschap, Hollands weer
Om voor het eerst kennis te maken met de nieuwe Transalp had Honda een route van ongeveer 180 kilometer voor ons uitgezet door het prachtige bergachtige achterland van de Algarve, waarvan zelfs een deel offroad, maar als ik ’s nachts wakker wordt van de hevige regen die op het dak klettert, vrees ik met grote vreze dat er van écht lekker rijden wel eens weinig sprake zou kunnen zijn.
Vroeg in de ochtend lijken we de grootste buien wel te hebben gehad, de lucht is weliswaar nog zwaar bewolkt, maar na aan het ontbijt de Britten te hebben gesproken die mij vertelden gisteren soortgelijk weer te hebben gehad, met natte wegen en lichte miezer in de ochtend en een zonovergoten namiddag, ben ik een stuk positiever gestemd en besluit de regenvoering van mijn Dainese outfit op de kamer te laten.
Het eerste wat me opvalt als ik heb plaatsgenomen op het diep uitgesneden zadel van de Transalp, is dat de zithoogte veel lager lijkt dan de opgegeven 850 mm. Met mijn laars contact maken met moeder aarde is geen enkel probleem, en ook manoeuvreren gaat me best makkelijk af. Ook op de driehoeksverhouding tussen het zadel, de voetsteunen en het stuur is werkelijk niets aan te merken en dat heeft geresulteerd in een ontspannen rechtop zithouding, met de benen recht onder het lijf en het brede stuur binnen handbereik. En dat terwijl de fiets toch behoorlijk lange veerwegen (200 mm voor / 190 mm achter) en een niet onaardige grondspeling van 210 mm heeft.
Met het oog op het onverharde deel van de route heeft Honda de fraaie Ross White Tricolour uitvoering waarmee wij rijden van de robuuste aluminium rally-voetsteunen voorzien, maar daar kleeft wel een klein nadeel aan. Waar bij de standaard voetsteunen de lichte trillingen van het blok door de rubbers in de voetsteunen worden geabsorbeerd geven de rally-steunen deze nu direct door. Niet dat deze irritant zijn, verre van. Sterker, eigenlijk zijn ze de moeite van het vermelden niet waard, zo licht als de trillingen in de voetsteunen (en dan ook alleen in de voetsteunen, dus niet in het zadel en niet in het stuur) zijn, maar we vinden wel dat het moet zijn gezegd.
Direct enthousiast
Ondanks dat de wegen nog kletsnat zijn en lichte miezer tegen mijn donkere vizier slaat, ben ik vanaf het eerste moment dat de wielen gaan rollen heel erg enthousiast. Ondanks de niet ideale omstandigheden wordt eenmaal bij het betere stuurwerk gearriveerd door onze voorrijder best een pittig tempo ingezet, wat de Transalp echt prima afgaat.
Rijden onder dit soort omstandigheden leidt over het algemeen toch wel tot enige terughoudendheid, maar zo niet vandaag en niet op deze Transalp, die zo ontzettend gemakkelijk rijdt en zoveel vertrouwen geeft, dat je onder dit soort omstandigheden er vol tegenaan durft te gaan. Naarmate we in hoogte klimmen worden de omstandigheden er niet beter op, is het berglandschap steeds meer in nevel gehuld en begint het hier en daar (meer hier dan daar) net effe wat harder te regenen, maar de Transalp deert het helemaal niets.
Dat supervertrouwde heeft de Transalp te danken aan het goede rijwielgedeelte, dat haast in perfecte balans is met het blok, dat zoals gezegd zeer lineair z’n vermogen afgeeft. Te beginnen met het eerste: insturen gaat met speels gemak, en de motor is daarbij moeiteloos op elke lijn te leggen, houdt deze mooi vast en voelt te allen tijde zeer stabiel aan. De Showa vering mag dan alleen qua veervoorspanning instelbaar zijn, maar weet ook op het bij tijd en wijle slechte asfalt alle oneffenheden goed te absorberen. Dit is geen el-cheapo Showa.
Minstens zo onder de indruk ben ik van de Nissin remmen en vooral ook het 2-kanaals ABS, dat in de sportieve stand ondanks ‘nat’ amper ingrijpt, waardoor het anker best stevig kan worden uitgegooid. Positief is ook dat bij hard ankeren de Transalp aan de voorkant niet te extreem duikt en al helemaal niet doorslaat, zodat je te allen tijde veel gevoel met de voorkant houdt. Met dank ook aan de Metzeler Karoo Street banden, die oneindig veel grip lijken te hebben.
Mooi in balans
Dan het blok. Van onderuit pakt de 755cc paralleltwin mooi op, vergezeld door een mooie roffel uit het uitlaatsysteem, maar om spijkers met dikke koppen te slaan zal de naald toch echt boven de 7.500 tpm moeten bivakkeren. Het liefst nog hoger. Niet dat je daardoor veel zult moeten schakelen, het overgrote deel van de slingerwegen hadden we aan de 2e en 3e versnelling genoeg. Bovendien schakelt de bak licht en direct, helemaal wanneer – net als in ons geval – de optionele up/down quickshifter is voorzien, dat actief schakelen never nooit een drama is.
Doordat een echt eindschot ontbreekt voelt het blok bovenin ietwat timide aan, maar beschikt daardoor wel over een ontzettend bruikbaar vermogen. Zelfs in de Sport modus kon op de natte wegen het gas te allen tijde vol tegen de stuit worden gedraaid, zonder dat de elektronica moest ingrijpen. Wat absoluut ook te danken is aan het feit dat blok en rijwielgedeelte zo mooi in balans zijn. Het is echter niet alles goud wat blinkt: in zowel de Rain als de Standard modus betrapten we de twin op een te felle initiële gasrespons en dan met name tussen de 4.000 en 6.000 tpm. Terwijl die over de zachtste gasaanname beschikt – alle modi leveren het maximale vermogen, alleen de manier hoe je daar komt verschilt.
Conclusie
Zesendertig jaar na de lancering van de allereerste Transalp heeft Honda met een onderbreking van exact 10 jaar de vierde generatie van de populaire Allroad op de markt gezet, die trendsettend voor het Adventure segment is geweest. Nu ging al een tijdje het hardnekkige gerucht dat bij Honda aan een kleinere versie van de Africa Twin werd gewerkt en naarmate de route dwars door het prachtige bergachtige achterland van de Algarve vordert raak ik meer en meer overtuigd dat precies dát de Transalp in twee woorden samenvat: “Kleintje Africa Twin.” Vooruit, drie woorden dan.
De XL750 Transalp voelt vanaf de eerste meters ontzettend vertrouwd, beschikt over een ontzettend goed rijwielgedeelte met dito vering, stuurt heerlijk neutraal en beschikt over een blok dat zo mooi lineair z’n vermogen opbouwt dat je ‘m te allen tijde leeg kunt melken. Ongeacht of de zon hoog aan de hemel staat (wat bij ons ’s middags inderdaad zo was) of de regen met bakken uit de hemel valt.
Technische gegevens
Honda XL750 Transalp
| Motor | Vloeistofgekoelde viertakt paralleltwin met bovenliggende nokkenas, acht kleppen, 270° krukas en unicam |
| Boring x slag | 87mm x 63.5mm |
| Vermogen | 91,9pk (67,5kW) bij 9.500tpm |
| Koppel | 75Nm bij 7.250tpm |
| Remmen voor | Dubbele remschijf 310mm met axiaal gemonteerde tweezuigerremklauw |
| Remmen achter | 256mm remschijf met enkelzuigerremklauw |
| Banden voor | 90/90-21 |
| Banden achter | 150/70-18 |
| Afmetingen | 2.325 x 838 x 1.450 mm |
| Tankinhoud | 16,9 L |
| Gewicht | 1 op 23 (fabrieksopgave) |
| Kleuren | Matte Ballistic Black Metallic, Matte Iridium Grey Metallic, Ross White |
| Prijs NL/ BE | €12.599,- / €10.799,- |
| Importeur NL/ BE | Honda Benelux |
| Website | www.honda.nl / www.honda.be |
